Aki balanceert tussen compositie en improvisatie
Aki, het tij 
Hedendaags en vooruitstrevend. Het zijn en blijven op erg natuurlijke wijze richtingwijzers voor W.E.R.F. Records. Een van de meest recente aanwinsten in hun uitdijende catalogus is aki, een nog jonge groep rond de uit Ieper afkomstige spilfiguur, drumster en componiste Anke Verslype. Eerder bracht die groep met ‘Warme Dagen’ (2020) en ‘Niobe’ (2021) al twee ep’s uit, waarna er met ‘Nader‘ (2022) ook een fijn full album verscheen.
Nieuwe invloeden
De heel vrijelijke omgang met muzikanten is in de wereld van de jazz niet zo ongewoon. Toch is het deze keer erg uitkijken gezien Verslype naast reguliere bandleden Willem Heylen op gitaar, Marjolein Vernimmen op harp en Ruben De Maesschalk op bas ook rietblazer Joachim Badenhorst (met wie de groep al op het ‘Nader’ album samenwerkte) en euphonium speler Niels Van Heertum mag verwelkomen. Zij geven de al van nature dromerige en melancholische muziek van Aki een extra levendige, speelse en kleurrijke dimensie.
Persoonlijk verhaal
‘Het tij’ is overigens om vele redenen een best bijzonder album geworden. Het nieuwe Aki album markeert zo bijvoorbeeld een complexere en moeilijkere periode in het persoonlijke leven van Verslype. Op korte tijd werd zij moeder, terwijl het ouderlijke huis ook verkocht geraakte. Daarnaast diende Verslype ook nog eens afscheid te nemen van haar geliefde grootmoeder. Veel dingen om allemaal te verwerken dus. Het zijn ook allemaal elementen die onder meer hoorbaar in een fraai ‘Voor christiane’ onmiskenbaar invloed uitoefenen op deze plaat.
Ook elders merk je, onder meer in composities als ‘Daar woonden wij’ of ‘Zomer ’22’, hoe muziek een volstrekt natuurlijke uitweg voor Verslype blijkt om allerlei gedachten en gevoelens te kanaliseren. De heerlijk vrijuit meanderende muziek werkt in die zin als een heel eigen taal op zich. Het achterliggende idee bestond er ook in om het herkenbare aki geluid nieuwe wegen te doen uitgaan, waarbij de focus lag op een uitgebalanceerde akoestische sound.
Evenwicht tussen compositie en (vrije) improvisatie
Aki zoekt en vindt bovendien een quasi perfect evenwicht tussen compositie en spontane improvisatie. Zo bijvoorbeeld heeft de fraai uitwaaierende opener “Samen II” iets weg van een zacht contrast tussen interne onrust (het kloppende, voorzichtig schuifelende drumpatroon) en het gevoel van een ochtendlijk ontwaken op een frisse lentedag. Een best pittige song ook die geschreven werd op het moment dat nieuw leven in de buik van Anke Verslype zat. Terwijl bij composities als ‘Vergeten’ of ‘Lierna’ ook het idee naar boven komt dat die uiterst bedachtzaam als sluw geconstrueerd werden.
Opgaan in een breder verhaal
Kenmerkend voor het album is de manier waarop gevoel gecombineerd worden met een warm geluid waaraan alle muzikanten vrij bijdragen. En ja, de muziek laat zich al snel in een hoekje duwen met als kernbegrippen kamermuziek, vrije improvisatie en speelsere, harmonische jazz. Toch is net dat laatste dat primeert. Als groep merk je onder meer een erg opvallende beheersing. Vandaar ook dat ‘Het tij’ met slechts zeven tracks (vier op plaatkant A, nog eens 3 op de B-kant) een best compacte plaat is met heel vrije, organisch tot stand gekomen muziek. Interessant is ook hoe de korte, Nederlandstalige titels vaak echt veel ruimte laten voor interpretatie.
‘Het tij’ is zodoende een fraai album dat volop uitnodigt tot verkenning. En dan te weten dat Verslype op jonge leeftijd niet enkel met het aki project bezig is, er zijn er nog vele andere waaronder Bodem, een duoproject met saxofoniste Adia Vanheerentals of opnames die ze maakte met gitarist/componist Bert Dockx.
Hier kan je het ‘Het tij’ album beluisteren/bestellen.
