‘The Bikeriders’ is een showcase voor Austin Butler en Tom Hardy
‘The Bikeriders’ (2024) 
In ‘The Bikeriders’ volgen we het verhaal van een bende easy riders. Het misdaaddrama van Jeff Nichols zit vol begeesterende figuren en tóch steken Austin Butler en Tom Hardy er met kop en schouders bovenuit.
De knetterende eenzaat
Filmmaker Jeff Nichols (‘Mud’, ‘Midnight Special’) had het idee voor ‘The Bikeriders’ al zo’n twintig jaar geleden. Zelfs Michael Shannon, zijn vaste compagnon die in al zijn films speelt, was het beu dat Nichols op elke set over het verhaal begon. Na een extra onderbreking door corona en de Hollywoodstakingen, is het passieproject van Nichols nu eindelijk klaar.
Het idee haalde de Amerikaan uit het gelijknamige boek van fotograaf Danny Lyon, die het reilen en zeilen van de Outlaw Motorcycle Club portretteerde in de jaren ‘60 en ‘70. Nichols vertelt het verhaal van de club, die in de film the Vandals heten, vanuit het perspectief van Kathy (Jodie Comer), wier echtgenoot een van de notabele bendeleden was en wordt geïnterviewd door Lyon (‘Challengers‘-acteur Mike Faist).
Kathy’s verhaal begint in 1965. Ze heeft afgesproken met een vriendin in het stamcafé van de bende. Om haar te bereiken moet ze zich eerst voorbij een horde bezwete, naar motorolie stinkende geilaards met baarden en grijpgrage handen zien te wurmen. Een van die geilaards heeft een subtielere aanpak en ruikt wellicht naar Yves Saint Laurent, want hij wordt gespeeld door Austin Butler. Benny, zo heet hij, is een einzelgänger. Een ruwe bolster met een aura van mysterie rond zich.
Op zijn gespierde armen leunend op de pooltafel, werpt Benny een eerste blik op Kathy. Hij pakt haar in, niet met mooie praatjes, maar met zijn looks en het krakend leer van zijn vest. Zijn introductie lijkt wel een parfumreclame. Hij neemt Kathy naar buiten, zet haar achterop een indrukwekkende Harley en laat de motor zó luid knetteren dat het in menig hormonencentrum voor de buis ook begint te knetteren.
De relatie tussen flapuit Kathy en heethoofd Benny is de rode draad van ‘The Bikeriders’, terwijl de club tot buiten haar voegen barst. Wat begint als een lokaal verankerd groepje easy riders, verstotelingen die nergens anders begrepen worden en hun passie voor motoren met elkaar delen, breidt zich doorheen de sixties uit tot in andere Amerikaanse staten.
Scorsese light
Nichols geeft ons, net als Lyon, een karakterstudie van zijn personages, meer dan een verhaal. Het is belangrijk wíé de bikeriders zijn, eerder dan wat ze meemaken. Gemarginaliseerd, gewelddadig, maar door Nichols tot mensen van vlees en bloed gemaakt.
In een van de beste scènes vat Michael Shannons personage Zipco de essentie van de Vandals perfect samen. Op een kwetsbaar moment vertelt hij hoe hij als zonderling – wie Shannon kent, weet dat hij zélfs in dit gezelschap makkelijk als buitenbeentje kan worden beschouwd – geweigerd werd voor zijn legerdienst en op de dool raakte. Nog geen twee minuten later gaan de Vandals op de vuist met een rivaliserende bende.
Het gebrek aan verhaal in combinatie met het steeds verder escalerende geweld, doet denken aan het vroegere werk van Scorsese. ‘The Bikeriders’ zweeft ergens tussen ‘Mean Streets’, ‘Raging Bull’ en ‘Goodfellas’ in. Voor de eerste keer laat Nichols ook het bovennatuurlijke sfeertje, dat al zijn films tot hiertoe kenmerkte, achterwege. Hij focust op realisme en houdt het op Scorsese light, zo je wil.
Tom Hardy is daarbij de perfecte belichaming van de personages die De Niro in die tijd speelde. De Britse klasbak verdween de laatste jaren wat uit de spotlights na de matige ‘Venom’-films en het geflopte ‘Capone’, maar dringt hier stevig aan op een comeback door de grote poort. Als de empatische, maar bikkelharde bendeleider Johnny trekt hij iedere scène naar zich toe. Als Butler de James Dean van dienst is, is Hardy de Marlon Brando zoals die in ‘The Wild One’ ook de straten onveilig maakte op zijn Thunderbird.
‘The Bikeriders’ is een echte showcase voor talent. Niet alleen dat van Jeff Nichols zelf, maar vooral dat van zijn acteurs. Jodie Comer maakt na ‘The Last Duel’ alweer een prima beurt, maar dit is écht de film van Butler en Hardy. Zij slagen erin empathie te creëren voor personages die we eigenlijk te weinig op het scherm zien. De dagen van ‘The Wild One’ en ‘Easy Rider’ zijn voor heel even terug, al is het maar op het scherm.
‘The Bikeriders’ speelt nu in de zalen.
