Krijgt ‘Inside Out 2’ het zwalpende Pixar weer op de rails?
‘Inside Out 2’ (2024) 
Het is intussen al even geleden dat Pixar nog een onverdeeld succes kende. De animatiestudio dreigt zo haar smetteloze reputatie te verliezen. Luidt ‘Inside Out 2’ het begin van de ommekeer in?
Pixar kan een Docter gebruiken
Het werd tijd dat Pixar nog eens uitpakte. Na het vergeetbare ‘Elemental’ en het ronduit erbarmelijke ‘Lightyear’, leek de de studio van de springende lamp het spoor volledig bijster. ‘Turning Red’ leek dan weer geschikt om de bioscoopcijfers te beschrijven. Voor de laatste écht memorabele film moeten we al terug naar ‘Soul’ uit 2020 – of heeft iemand het nog over ‘Onward’? Bijzonder magertjes voor een studio die een tijdlang zowat ieder jaar een nieuwe klassieker uitbracht.
Niet toevallig was Pete Docter verantwoordelijk voor het laatste hoogtepunt. De man achter Pixar-monumenten ‘Monsters, Inc.’ en ‘Up’ maakte in 2015 ook ‘Inside Out’, waarin de kleine Riley met depressieve gevoelens geconfronteerd wordt wanneer ze met haar ouders naar de andere kant van het land verhuist. Docter wist die negatieve spiraal op briljante wijze behapbaar te maken voor een jong publiek door Riley’s emoties – Plezier, Verdriet, Woede, Angst en Afkeer – allerlei avonturen te laten beleven in haar hoofd.
Nu, negen jaar later, krijgt het verhaal van de kleine Riley een vervolg. Ze is intussen een gelukkige tiener en wordt uitgenodigd op een presigieus hockeykamp. Als ze het goed doet, speelt ze volgend jaar misschien voor het team van haar nieuwe middelbare school. Riley’s emoties zijn door het dolle heen en Plezier heeft de bovenhand.
Maar wanneer Riley’s hockeyvriendinnen haar vertellen dat zij voor een andere school kiezen, loopt het mis. De puberteit slaat toe en introduceert een heleboel nieuwe emoties in haar brein. Verlegenheid, Jaloezie en Ennui – niet toevallig Frans – nemen onder leiding van de tierende Onzekerheid plots Riley’s brein over.
Een versnelling hoger
Meer emoties betekent een nóg complexer verhaal. Gelukkig kon debuterend regisseur Kelsey Mann – Pete Docter is nu uitvoerend producent – rekenen op de hulp van Meg LeFauve, die ook de eerste film schreef. Hun scenario schakelt gezwind tussen Riley’s leven en de hilarische chaos in haar schedelpan. En in beide werelden is het heerlijk vertoeven.
De cluster van emoties mag dan wel ingewikkelder zijn, de puberteit is dat óók. LeFauve en Mann slagen er desondanks in het verhaal duidelijk te maken door het aantal zijsprongetjes te beperken. De oude emoties zijn nu verbannen naar de achterkant van het brein, maar hun missie is duidelijk: Riley’s zelfbewustzijn redden en Onzekerheid van haar instabiele troon stoten.
En toch is er, zoals in het origineel, plaats genoeg voor ontroerende, maar vooral hilarische intermezzo’s. De emoties komen Riley’s gekste geheimen te weten en terwijl ze vervaarlijke sar-chasms (breinkloven die ontstaan na sarcastische opmerkingen) ontwijken, botsen ze zelfs op Mt. Crushmore, waar al haar stiekeme liefdes op gebeiteld staan. Het (jong)volwassen publiek wordt nog meer dan voorheen op zijn wenken bediend.
‘Inside Out 2’ voelt als een sequel die een versnelling hoger schakelt. Pixar is erin geslaagd de complexiteit van angst en onzekerheid bij jonge tieners te vertalen naar een luchtige kinderfilm. Maar de grootste verdienste van ‘Inside Out 2’ is dat het verhaal van Riley extreem herkenbaar is voor iedereen die moeilijke periodes heeft doorgemaakt en gewoon pure fun voor al de rest. Al is het maar voor even, Pixar heeft opnieuw duidelijk gemaakt waarom jong en oud ieder jaar reikhalzend uitkijken naar hun nieuwste creatie.
‘Inside Out 2’ speelt vanaf nu in de zalen.
