CE’s StripFax oktober 2024

Als een auteur een opdracht krijgt om een strip op commando te maken, dan volgt daar meestal geen topwerk uit. Gelukkig kreeg Olbrechts van het Hasselts Jenevermuseum de vrije hand en weet hij met dit verhaal over een illegale stoker die steeds op de vlucht moet weer een snaar te raken. Het is een echt Vlaams verhaal geworden, zoals ook ‘Vierenveertig na Ronny’ er een was. Een sappig verhaal, vol eigenzinnige personages met echte karakterkoppen, die leven volgens het principe van hard werken en hard feesten. Hopelijk blijft de auteur harder werken dan feesten, want we kijken al uit naar zijn volgende.

Nederland is een topland als het op gagstroken aankomt. Van de kat Heinz, over Dirkjan tot S1ngles, het niveau ligt er zeer hoog. Om daarnaast niet uit de toon te vallen, moet je dus van goede huize komen. Gelukkig kunnen we dat van Rembrandt zeggen. Bekend van ‘De nachtwacht’, maar nu dus ook voor zijn grappen en grollen. Zijn schilderkunst staat buiten discussie, maar Rembrandts gags halen voorlopig nog niet het niveau van de allerbeste moppentappers in Holland. De goede start is echter gemaakt en zoals elke schilder weet: oefening baart kunst.

Na zijn debuut ‘Centralia‘ komt de afgestudeerde van het Sint Lucas in Brussel met zijn tweede stadsroman. Deze keer is het een soort superheldenverhaal met als superschurk een kannibaal die een megalopolis teistert. Grafisch kan de illustrator zich weer helemaal uitleven in de architectuur van deze retro-futuristische stad. Het absurde verhaal met de meest bizarre creaturen leest vlot weg. Het geheel roept herinneringen op aan de fratsen van John Difool van Moebius en dat kan tellen als compliment.

In grappige kortverhaaltjes beschrijft de Nederlandse specialist van de uitgepuurde lijn, waar de auteurs van klassiekers de mosterd halen. Het kan gaan over hoe West Side Story misschien wel gebaseerd is op Romeo en Juliet, maar dat dat liefdesverhaal al meer dan honderd jaar voor Shakespeare bestond. Of hoe het DNA van Batman ons terugvoert naar het zuiden van Frankrijk in 1807. Kolk verbluft de lezer met zijn kennis van de culturele geschiedenis maar saai wordt het nooit Het is allemaal erg amusant verteld en met veel flair in beeld gebracht. Ongetwijfeld zijn er nog voorbeelden genoeg om een tweede boek te vullen. Hopelijk vindt de auteur dat ook.

De eerste twee delen van deze leuke jeugdserie verschenen al tien jaar geleden, en toen werd het stil rond de studenten met superkrachten. Dankzij een crowdfunding die ruimschoots werd gehaald, kon het derde deel gemaakt worden en is nu de bundel met de drie delen te koop. Een superheldenstrip die zich in Leuven afspeelt is natuurlijk leuk, maar of 10 jaar later de young adults hier nog voor gaan vallen, is maar de vraag. Wij zijn ondertussen overstelpt door superheldenfilms en stripboeken als Heartstopper en consoorten. Ook het erg Vlaamse taalgebruik zal boven de Moerdijk moeilijk vallen. Spijtig want de scenarist weet prima de jeugd en hun perikelen in beeld te brengen, en de tekenaar heeft een erg vlotte, schematische, maar ook sexy stijl. Hopelijk kan een nieuwe crowdfunding ons de rest van het verhaal brengen.

De serie is nooit gemakkelijke leeskost geweest, maar voor dit deel moet je echt wel je verstand erbij houden. De talrijke personages, de verschillende scenes die door elkaar lopen, de vele intriges met verrassende plotwendingen van dubbelspel en verraad die erbij horen, het maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Maar de beloning voor de inzet van de lezer is groot, want hij krijgt een fantastische thriller in een prachtige fantasywereld.

De Zazous, liefhebbers van jazz en swing, blijven feesten in bezet Parijs en dat vindt de Duitse veroveraar maar niks. De tekeningen swingen zoals de hoofdpersonages in dit boek, maar ondertussen geeft de strip ook een goed beeld van hoe het was om onder vreemd bewind te leven. Het verhaal laat zien dat er geen scherpe lijn was tussen verzet en collaboratie, maar eerder een grijze zone. En hoe moeilijk het was voor de gewone man om zich staande te houden in die vreemde omstandigheden. Toch wordt het nooit te zwaar en blijft het vooral een leuke blik op de jongeren van die tijd. De laatste pagina’s bevatten nog een heel dossier over de echte gebeurtenissen in die tijd. Leraars kunnen dit gerust op hun leeslijst zetten.

De twaalfjarige Tuva heeft het niet gemakkelijk op school. De klas is in twee gesplitst: zij die het nog leuk vinden om te spelen in de bossen, en de meisjes die al verliefd zijn en meer interesse hebben voor alles wat daarbij hoort. Tuva hoort bij het eerste kamp, maar dan verschijnt er plots een nieuw meisje in de klas… De Noorse auteur weet zich prima in te leven in de wereld van tieners. We krijgen een realistische blik op het volwassen worden van het hoofdpersonage met alle emoties die daarmee gepaard gaan. Ook de losse tekenstijl afgewisseld met tekstfragmenten, sms-berichten en dagboekuittreksels zal de jongeren zeker aanspreken. Voor beginnende pubers dus, maar voor hun ouders is er hier ook veel plezier aan te beleven.

Na het prachtige ‘Wils kracht’, over het overlijden van zijn vrouw, en het indringende ‘Opstaan… en doorgaan”, komt Ritstier met zijn voorlopig laatste in de rij over het scheidingsproces van zijn partner waar hij getuige van was. Dat was een moeilijk proces waarbij de emoties hoog opliepen. Dat zie je ook door heel het boek, alhoewel hij ook weer hier kiest voor lege gezichten. Je moet als het ware zelf de emoties invullen en dat lukt prima, ook dankzij de goede dialogen en de expressieve lichaamshoudingen van de personages. Een aangrijpend verhaal over hoe moeilijk mensen het elkaar kunnen maken, maar ook over hoe er altijd licht is aan het einde van de tunnel.

De tekenaar van het erg geslaagde ‘Antananarivo‘ heeft terug een prima scenario gevonden om zijn talent te tonen. Het idee van een beroepskiller die zich voordoet als een pastoor mag dan niet zo origineel zijn, het meeslepende verhaal is hier met veel humor uitgewerkt. Soms komt het wat ongeloofwaardig over hoe de dorpelingen zich voor de gek laten houden, maar de charme van al die leuke karakters maakt veel goed. Benieuwd hoe dit allemaal tot een escalatie komt in het tweede deel. Onze zegen krijgt deze strip alvast.

De prachtige Nederlandse uitgave was al op minder dan twee dagen uitverkocht (vanaf half oktober komt er een herdruk). Het zegt veel over de aantrekkingskracht van de 70-jarige klassieker, maar ook over de populariteit van de auteur van ‘Dagen van zand’ die met haar paar boeken al een grote fandom heeft opgebouwd. Het is een getrouwe adaptatie naar de geest van het boek. De Jongh heeft er een geslaagde strip van gemaakt, met zijn eigen ritme en zijn specifieke beeld-tekstverhouding. Hopelijk is deze verstripping een ontdekking van deze klassieker voor jongeren. Ze zullen ongetwijfeld minder aangedaan zijn door de hardheid van dit boek dan De Jongh was toen ze het boek voor het eerst las als 14-jarige. Door alle verschrikkelijke filmpjes van vechtpartijen die de hedendaagse jongeren al op Youtube en consorten gezien hebben, ligt hun tolerantiegrens waarschijnlijk hoger. Hopelijk gaat de boodschap niet verloren. The times, they are a-changin’, of toch niet…?