CE’s StripFax augustus 2024

Deze indrukwekkende vertelling van de Nederlands-Amerikaanse van Lieshout combineert op subtiele wijze het heden (de zoektocht naar een bloedverwant voor de zieke oma) en het verleden (de verzetsdaden van jonge Amsterdammers in WO II). De vaart blijft in de twee verhaallijnen behouden en groeit voor beide naar een climax. Door de zeer goede documentatie voelt het fictieve verhaal zeer waarheidsgetrouw aan. Op sommige platen werden de achtergronden vervangen door foto’s van vroeger, of door nu nog bestaande gebouwen, wat natuurlijk bijdraagt tot de authentieke sfeer. Vele personages werden ook gebaseerd op echte personen, wat op het einde van het boek nog uitgebreid wordt geïllustreerd. En hoe jammer het ook is: verhalen over oorlogsmisdaden blijven brandend actueel. Twijfel dus niet over deze aankoop. Het is een aangrijpende familiekroniek en een spannend verzetsverhaal! Dat is eigenlijk twee voor de prijs van één!

De houtvester Peter Wohlleben schreef een verrassende bestseller over zijn leven tussen de bomen. Door tientallen jaren intensief speurwerk kwam hij tot de ontdekking dat bomen (en flora in het algemeen) meer waren dan op zich staande enkelingen. Zij communiceren met elkaar, helpen elkaar, zijn lid van een heel ondergronds netwerk, zorgen voor hun eigen nakomelingen, … Deze verrassende ontdekkingen weet hij op een boeiende manier te vertellen. En nu kan je al die pracht ook aanschouwen door de wonderlijke, sfeerrijke tekeningen van Flao. Een prachtige non-fictie strip die je meteen zin geeft om te gaan wandelen in het bos. En dat zou volgens de strip ook nog zeer gezond zijn, zowel fysisch als psychisch! Probeer het uit!

Op 6 september wordt de 25ste Bronzen Adhemar uitgereikt en deze gaat volledig verdiend naar Brecht Evens. Als afgestudeerde van het Luca in Gent, wist hij door te breken in het buitenland en werd daarmee een voorbeeld voor vele, andere jonge auteurs die een stripopleiding volgen in België. Zoals gewoonlijk laat hij zijn fantasievolle tekeningen van het blad spatten, maar ook dit werk is geen gemakkelijke leesklus. Evens vraagt een inspanning van de lezer, maar de beloning wacht dan ook. In dit verhaal blijven wel veel vraagtekens staan, mogelijk worden ze wel opgelost in het volgende deel. Of misschien niet.. In afwachting van dat tweede deel, kan je naar de overzichtstentoonstelling in de Warande in Turnhout van 7 september tot 11 november 2024.

Het blijft verbazen hoe het fantasy-universum van Istin albums blijft spuwen en de kwaliteit toch op een aanvaardbaar niveau blijft. De afwisseling van ervaren scenaristen met getalenteerde tekenaars draagt daar natuurlijk toe bij. En de richtlijnen van de reeks zijn blijkbaar strak genoeg om toch het gevoel te geven dat alle albums in het concept passen. Dit tweede album in de Ogonreeks (Afrikaans getint universum) geeft ook wat de serie belooft: een spannend rechtoe-rechtaan verhaal in prachtige tekeningen. Soms heeft een mens hier al eens behoefte aan.

Na de stopzetting van de nieuwe avonturen van Roel Dijkstra, hadden de auteurs toch nog niet genoeg van deze sport. Voetbalstrips zitten Nederlanders namelijk in het bloed. Ze kwamen met een nieuw concept: enerzijds de sportavonturen van een dertienjarig meisje dat haar hart verloren heeft aan de ronde bal en anderzijds wat maatschappelijke thema’s aankaarten als racisme, hoofddoekendebat, pesten en andere jongerenproblematieken. De tijdschriften Jump en Tina vonden het in ieder geval interessant genoeg voor hun jonge doelpubliek om ze voor te publiceren. Ervaren scenarist Ritstier weet het allemaal prima te mixen, zodat het leuk blijft maar ook niet te vrijblijvend wordt. Tekenaar Wijtsma is met zijn vloeiende tekenstijl een prima sportverslaggever. Nu nog scoren bij het jonge publiek.

De tijd vliegt! Het eerste stripalbum van De buurtpolitie verscheen in 2017 en werd toen door sommigen nog met scepsis onthaald. Nu, zeven jaar later, zitten we al bij album 25 en heeft Nix bewezen dat hij het vertrouwen waard is. Natuurlijk werd hij geholpen door de tv-serie, maar het aanhoudend succes betekent toch ook dat hij met de strips het jonge (en ook wat oudere) publiek weet te raken. Door zijn vele nevenactiviteiten (o.a. doctoraat over AI voor stripverhalen), geeft hij nu heel wat werk uit handen, maar hij heeft blijkbaar veel talentvolle vrienden. Zolang hij zijn scenario’s niet laat maken door de computer, zitten we nog wel een paar jaar safe met zijn leuke bende nitwits.

Terwijl hij in Nederland op handen wordt gedragen, is Jippes in Vlaanderen bijna een nobele onbekende. Dat komt omdat hij natuurlijk vooral beroemd werd door zijn werk voor Disney. In een Donald Duck-gek land behoor je dan meteen tot de grootsten, maar in Vlaanderen leest niemand dat. En dat is spijtig, want Danier (zijn pseudoniem) is een zeer groot talent. En een kameleon die zowat elke stijl aankan. In deze bundel krijgt je twee avonturen van Havank, een Franse politie-inspecteur. De scenario’s leunen op de schrijfstijl van de Nederlandse schrijver Havank, maar het zijn vooral de nostalgische, zwierige tekeningen in typische Robbedoes-stijl uit de jaren 50-60 die indruk maken. Doorheen het boek heb je een heel leuk interview met de auteur vol met prachtige anecdotes. Achteraan staan nog indrukwekkende platen van covers met Robbedoes, Guust of de Marsupilami.

Pep was een Hollands striptijdschrift (1962 – 1975) dat steunde op sterren uit het magazine Pilote (Asterix, Blueberry, Lucky Luke, Roodbaard, …) maar ook heel wat binnenlands talent naar boven wist te brengen. Lees maar eens de fantastische geschiedenis van het blad in ‘De jaren Pep‘ van Ger Apeldoorn. Nu is er een eenmalige tijdschriftuitgave om de nostalgische lezers een plezier te doen. Het is een verzameling van enerzijds oude coryfeeën en anderzijds bekende stripfiguren in een nieuw jasje. Je zou er het Pep-gevoel van moeten krijgen, en ik weet niet wat dat is, maar het maakte mij in ieder geval blij.

Scenarist Hautain lijkt wel een kameleon want na het magisch-realistische ‘De walvis’ en het coming-of-ageverhaal ‘Meisjes van Medusa‘, komt hij nu met een doldwaze klucht. Molly is het oorspronkelijk schaap dat heel jaloers is op het succes van zijn kloon Dolly. Maar als Dolly sterft is het haar beurt en vertrekt ze naar Hollywood waar ze een team vormt met nog andere losers die succes nastreven. De stijl van de Braziliaan Barata, met zijn schematische achtergronden, maar zeer expressieve karakters, past wonderwel bij deze komedie. De vaart zit erin en voor je het weet zijn de 70 pagina’s voorbij gevlogen. Mag dus verder gekloond worden.

De betreurde Sempé werd vooral bekend met “De kleine Nicolaas”, dat hij tekende op scenario van zijn goede vriend Goscinny (Asterix, Lucky Luke). Superschattige verhalen over een klein, naïef jongetje in Parijs. Maar de tekenaar heeft bewezen dat hij ook verhalen kan schrijven waarop je verliefd wordt. Zoals deze meeslepende parabel van een fietsenmaker die zelf niet kan fietsen. Je wordt meegezogen in dit bizarre kortverhaal terwijl je de hele tijd moet glimlachen. Niet echt een strip, meer een geïllustreerde tekst, maar liefhebbers van de 9de kunst zullen dit onwaarschijnlijk ook waarderen.

Al vele jaren maakt Schoofs de Knack-lezer aan het lachen, maar het is al van 2015 geleden dat er nog eens een bundeling uitkwam van zijn absurde gags. Het is steeds één plaat, onderverdeeld in zes vakjes, waarin hij commentaar geeft op zijn omgeving. Soms is er een pointe, dikwijls niet en dan zijn de grappen in de vakjes apart te zoeken. Maar steeds is het wel intelligent, hoe onzinnig het ook is. Het felle, onlogische kleurgebruik draagt bij tot de waanzin. Voor de liefhebbers, maar die zullen er hard van genieten. Hopelijk moet de Humo-lezer niet te lang wachten op een nieuwe bundeling.

Dat de western nog ‘alive and kicking’ is in de stripwereld, komt omdat er zoveel goede verhalen geschreven worden. Ook deze strip voldoet aan alle voorwaarden: genadeloze natuur, voortvluchtigen en sheriffs, moed of lafheid, zelfopoffering, wraakzucht. Het zit er allemaal in en als bonus krijg je nog een aangrijpend liefdesverhaal. De Franse auteur Pastor begint zijn epos op een traag ritme waarbij de twee protagonisten elkaar langzaamaan leren kennen in een prachtig in beeld gebracht ondergesneeuwd, verlaten dorpje. Daarna komen de achtervolgers op de proppen en gaan de poppen aan het dansen. Tegen hoog tempo wordt er naar een razende climax gewerkt, waarbij goeden slechten worden en omgekeerd. Niets of niemand is nog wat het lijkt. Een adembenemende trip door een machtig sneeuwlandschap waar je het toch warm van krijgt.

De stripliefhebber die zijn geschiedenis kent, weet dat de Zwitser Töpffer als de vader van het stripverhaal wordt gezien. Al in 1833 bracht hij zijn eerste, grappige stripjes uit. Maar buiten hier een daar een tekening of een paar platen, was er niet veel te zien van dit standaardwerk. Daar heeft uitgeverij Personalia nu iets aan gedaan, met dit prachtig vormgegeven boekje van de wat gekke meester Prikkebeen. In de mooie schetsjes zijn de Franse teksten bewaard gebleven, met onderaan een prachtige, Nederlandse vertaling. Na bijna 200 jaar leest dit nog altijd vlot en geeft het ook een blik op de zeden en de moraliteit van die tijd. Verrassend genoeg is er ook veel niet veranderd. 😉