De nobele kunst van openheid in muzikale mogelijkheden en instant improvisatie
Ruben Machtelinckx/Toma Gouband/Frederik Leroux/Rasten, ‘Porous structures II’ 
Met ‘Porous structures II’ zoekt Ruben Machtelinckx alweer nieuwe avonturen op. Deze keer in een wat bredere, ruimere bezetting, want naast Frederik Leroux (Poor Isa,..) leveren ook de Franse improvisatiepercussionist Toma Gouband en de in Noorwegen geboren, maar dezer dagen in Berlijn residerende gitarist Fredrik Rasten bijdragen. Het levert wederom een best eigenzinnig sonisch avontuur op, die inzichtelijk maakt dat het allerbeste muzikale werk vaak in wat obscuurdere projecten zoals deze te vinden is.
Gewijzigde bezetting
Daar waar er op de met een Klara Jazz award voorziene voorganger eerder sprake was van een bundeling van wat lossere elementen en ‘structuren’, zijn er nu 3 langere composities die samen een fraaie, wonderlijke en emotionele geluidservaring vormen. In essentie blijft de muzikale basis op wat kleinere, lichtere wijzigingen na dezelfde. Zo valt ten opzichte van de vorige ‘Porous structures’ plaat onder meer de afwezigheid van gitarist Bert Cools (Merope, Book Air,..) en rietblazer Joachim Badenhorst op. Ongewijzigd bleef het achterliggende idee van de instant compositie en avontuurlijke improvisatie.
Heerlijk vrij ontsporen
In verregaande mate is op ‘Porous structures II’ het geluid van de steel string gitaar te horen, al laat percussionist Gouband de groep heerlijk ontsporen in het flink opgejaagde middenstuk ‘falling forward becomes a walk‘. De combinatie van ritmiek en repetitieve patronen maken het een heerlijk dwarse, kolkende uitschieter op deze nieuwe plaat. Evengoed merk je hoe deze groep inzet op specifieke ‘micro-geluidjes’ die soms aanwezig en dan weer plots afwezig lijken, hetgeen op muzikaal vlak ergens ook een beetje in het verlengde zit van de tussen dissonantie en meditatieve gitaarimprovisaties van voormalig Sonic Youth opperhoofd Thurston Moore (bijvoorbeeld met een percussionist als Hamid Drake).
Alle mogelijkheden open laten
Evenwel is het materiaal op deze nieuwe ‘Porous structures II’ plaat delicaat, uiterst fragiel en dromerig te noemen. De bij uitstek organische en hoogst persoonlijke muziek wordt ergens gevat door het omkaderende citaat van de Argentijnse dichter Antonia Porcha (“set out from any point / they are all alike / they all lead to a point of departure”). Een best provocatieve stellingname, want ook al is het startpunt dan misschien hetzelfde, het eruit volgende traject en eindresultaat kunnen heel erg verschillen. In het ‘Porous structures’ project ligt de focus sterk op het verbreden van muzikale mogelijkheden, door een spel met ‘micro-geluiden’.
De vergankelijkheid van schoonheid
De muzikanten in de band hadden voor de opnames enkele gesprekken over de muzikale koers, al was het hen ook te doen om het vatten van de schoonheid van het momentane, ook in een tijdsgewricht waar er net een immense overvloed is van allerlei muziek. In die veelheid aan mogelijkheden valt het ‘Porous structures’ project van Machtelinckx en co erg op. De muziek zet sterk in op geluidsmatige texturen met veel aandacht voor detail. Zo bijvoorbeeld is er de goed acht minuten durende afsluiter ‘Void of narration’, die met golvende bewegingen en het specifieke geluid van gemanipuleerde steel string gitaar een soort deinend, dromerig effect ressorteert. Een bedachtzame, meditatieve compositie is het, die heel even een transcendentale poort tot het oneindige lijkt te vormen.
Nog meer avontuurlijke exploraties zijn te vinden op Aspen Edities.
