Sclavis en Moussay presenteren een sobere, filmische suite
Louis Sclavis & Benjamin Moussay, ‘Unfolding’ 
De laatste jaren zijn de Franse (bas)klarinettist Louis Sclavis en de eveneens Franse pianist Benjamin Moussay sterker naar elkaar toe gegroeid. Steeds vaker speelden ze ook concerten samen , daarbij puttend uit het gezamenlijke oeuvre. Sclavis is een vaste waarde op het ECM label en ook Moussay heeft enkele albums (zoals onder meer het solo piano album ‘Promontoire‘) op het roemruchte label uitgebracht. Hun jarenlange vriendschap speelt ook een erg prominente rol op het nieuwe ‘Unfolding‘ album.
Langzaam ontvouwende suite
Die nieuwe plaat blijkt er een van gezworen compagnons-de-route. Zo speelde Moussay al een aanzienlijke rol op het laatste Louis Sclavis album ‘Characters on a wall’. Nu, het duo Sclavis/Moussay brengt op ‘Unfolding’ composities die qua instrumentarium volledig beperkt blijven tot (bas)klarinet en piano, dus verwacht als luisteraar geen dolle extravaganza. ‘Unfolding’ presenteert zich bij uitstek als een erg ingetogen en warme plaat vol elegante kamermuziek die zich ook probleemloos integraal – haast als een van minimalistische poëzie doordesemde suite die zich maar langzaam ontvouwt – laat beluisteren.
Opgenomen in de Zuid-Franse La Buissonne studios onder leiding van Manfred Eicher laat het twee rasmuzikanten een fraaie muzikale dialoog verkennen. Waarbij het duo ruimschoots kan teren op een jarenlang opdoen van muzikale kennis en expertise, maar waar evengoed ook uit blijkt dat beide muzikanten nieuwe muzikale uitdagingen zeker niet uit de weg gaan.
Verklanken van beelden
De nieuwe muziek van het duo komt grotendeels voort uit improvisaties of soundchecks. Toch overheerst sterk het idee dat in de negen tracks op ‘Unfolding‘ het vooral gaat om het verklanken van poëtische, impressionistische beelden, wat deels ook uit de titels van de composities zoals bijvoorbeeld ‘L’heure de loup‘, ‘Somebody leaves’ of ‘ A garden in Isparahan‘ te halen valt. Dit zijn ook composities waarbij elke schakel het omkaderend geheel – het proces van ontvouwen en langzaamaan blootleggen, lijkt te versterken. Met spartaans kale muziek die de luisteraar al behoorlijk snel intrigeert en vervolgens op emotioneel vlak pakt.
Sonore geluidsband met filmisch aspect
Op muzikaal vlak vullen Sclavis op (bas)klarinet en Moussay op piano elkaar quasi perfect aan. Zo ontstaat een verfrissende geluidswereld die haast vanzelf uitnodigt tot zowel reflectie als verstilling. De lichtjes tussen minimalistisch-klassiek en subtiele jazz schipperende muziek klinkt heel open, vrij en atmosferisch. Soms lijkt de muziek her en der zelfs wat rond verlaten paden te zwerven, terwijl je in de sterk uitgekristalliseerde, soms misschien net iets te sonore geluidsband evengoed ook een zeker filmisch aspect (denk: korrelige zwart-wit frames) kan herkennen.
